Week 9, nieuw zeeland

Zit ik dan in weer een totaal andere omgeving. Net als Indonesië en Australië moest het besef nog even komen dat we inmiddels onze reis voort hebben gezet in Nieuw Zeeland. De tijd sprong weer 2 uur vooruit dus zo zitten wij aan de pasta om 6 uur savonds en begint in Nl de dag met een boterham met pindakaas.

Maar goed we kwamen aan in Auckland boven in Nieuw zeeland waar we na een snel rondje door de stad na 1 nachtje alweer vertrokken. We komen hier aan het einde nog even terug maar voor nu gingen we de volgende dag gelijk weer door want de tijd tikt door en we willen zo veel mogelijk mee pakken in de 3 weken die we te besteden hebben. Het plaatsje Rotorua was onze bestemming. En tijdens de busreis kregen we alvast een bescheiden voorproefje van de prachtige natuur in nieuw zeeland. Alles is hier nog 10x groener. Van een overvol hostel in Australië waren we nu bijna de enige. Een wandeling op de dag zelf lied ons al wat rookwalmen zien van alle actieve heetwaterbronnen die je hier in nieuw zeeland hebt. Buiten dat het er gaaf uitzag moet ik wel zeggen dat de rotte eieren lucht overal om je heen wel even wennen is. Maar om de echte wonderen te bekijken zijn we de volgende dag naar Wai-o-Tapu gegaan met een gids. Een vulkanisch gebied waar de heetwaterbronnen ook te zien waren in de gekste door natuur gevormde kleuren. We begonnen de dag echter met het aanschouwen van een kleine vulkaan die elke dag rond 09:30 uitbarst en een verbazingwekkend hoge waterstraal uitspuwt. Het beschrijven van deze dag gaat me niet zo goed af maar het was in ieder geval weer een indrukwekkende ervaring. Natuurlijk had mijn telefoon het dan ook weer zwaar en heb ik weer vele foto's gemaakt wat voor jullie het beeld een stuk duidelijker zal maken. 
Na nog een shop dagje en een rondje op de markt zaten onze paar dagen in Rotorua er ook weer op. We moesten door want op die manier konden we ons weekend besteden aan een bezoekje aan Renate d'r familie. 
Bij aankomst in Hastings met wat vertraging stonden Renate d'r nicht Ditte met haar vriend Joe al op ons te wachten. Doorgereden naar hun woonplaats genaamd Waipukurau. In het Engels met af en toe wat Nederlands tussendoor konden we lang door blijven kletsen over onze reisbelevenissen maar de volgende ochtend moesten we weer vroeg op. Vroeg op om de sport te bekijken waar elke Nieuw Zeelander hier zo trots op is: rugby. Langs het veld deed Joe nog wat aardige pogingen om ons de regels uit te leggen en ondanks dat de wedstrijd verloren werd was het toch heel leuk om het een keer buiten de tv om gezien te hebben. 
Een autorit naar verschillende uitzichtpunten en een overheerlijke lunch bij een ciderproeverij stond daarna voor ons op de planning. En na een leuk gevuld begin van de dag zijn we met zijn alle doorgereden naar Renate d'r oom in het boeren plaatsje Eketahuna. 
Ik neem mijn woorden terug over Byron Bay en denk dat Nieuw Zeeland op nummer 1 van pensioen plekjes komt te staan. Rustig maar genoeg te beleven en de natuur is nu al prachtig laat staan als we in het Zuidereiland aankomen. Renaat d'r oom lied ons op de quad met 4 ADHD honden erachteraan zijn 'stukje' land zien. Een mega groot mooi landschap wat vanaf het topje ook geen slecht uitzicht aan ons gaf en voor alle koeien en schapen duidelijk groot genoeg om rond te lopen. Een rondleiding door het dorpje waar één kledingwinkel, één supermarkt, één fish en chips tentje en één automonteur ongeveer alles was. Precies wat je nodig hebt niet meer niet minder lekker simpel en toch leuk. Kortom hebben we een hele leuke tijd gehad bij de familie van Renate. Een paar goede maaltijden en een privé kamer zorgden ervoor dat we weer helemaal bij getankt waren. Met moeite deze luxe en gezellige dagen achter ons gelaten. Onze volgende bestemming was een paar dagen Wellington. Een hele leuke stad waar een wandeling langs het water, een lekker bakje koffie met gebak en een cafeetje met live muziek ons nog even een dagje rustig aan liet genieten. 
Helaas horen kleinen tegenslagen ook bij het avontuur van reizen. Zo hebben we een volle dag besteed aan meerdere telefooncel bezoekjes en mailtjes om onze tickets voor het Zuidereiland compleet te maken. Aangezien we beiden op een andere boottijd stonden ingepland was er maar één optie en dat was 6 uur sochtends backpack op de rug en naar de boor lopen op hoop van zegen dat we iets konden regelen. En gelukkig was het al de moeite wel waard en zijn we inmiddels aangekomen op het Zuidereiland. We hebben onze ogen al weer uitgekeken maar hier blijkt de natuur nog veel mooier te zijn. Al met al genieten we dus weer volop en heeft het engeltje op onze schouder ons vandaag een privé kamer gegeven met een volle sterrenhemel boven ons hoofd. 
De lachspieren worden nog steeds getraind en ik kijk uit naar de komende weken op het zuidereiland!